Vesayetin Karargahı

Ä°ki haftadır gündemi 18 maddelik yasa tasarısı meÅŸgul ederken, Meclistekitepki biçimlerinden kavganın derinliÄŸinin okuyabiliyoruz. Gittikçe hırçınlaÅŸan, “kanpahasına(!)” buna engel olacağını söyleyen, her türlü manipülasyon ve dezenformasyona imza atan bir muhalefetle anlaÅŸmanın bir yolu, hiçbir konuda adım atmamaktır.

Hele “yeni” sözcüÄŸünü aÄŸzına bile almamalı. Onların hiç eskimeyen bir “yenisi” var ve buna 90 küsur yıldır “çaÄŸdaÅŸlık” diyorlar. Tabii onlar öyle diyorlar diye öyle deÄŸil. Ah bu  kullanışlı kavramlar!

Demokrasi ve cumhuriyeti karıştıran ve ilk Meclisin Atatürk ile hayata geçtiÄŸini düÅŸünen, 1920'de birden bire toprakta biten bir güruh var. Öncesi yok onlar için; böyle bir konfora sahipler. Onca eÄŸitim, diplomalar,  Batı ülkelerine seyahatler, farklı diller ve bu mantık nasıl bir arada oluyor demeyin! Oluyor, kurulan sistemle bu mantığın dışına çıkmak özel bir çaba gerektiriyor. Ancak bunun öncüleri ne yaptıklarını çok iyi biliyorlar. Kalelerinin bekçisi olarak bunu yapmak zorundalar!

Yani herkes görevini yapıyor. Birülke kurulurken, kırmızı çizgilerin olması elbette doÄŸal. Dönemin  mantığıyla inÅŸa edilen, deÄŸiÅŸen dünya karşısındaki tutumu hep statik kaldı. Böylece statüko, sinsice devlet organizmasının tüm hücrelerine yerleÅŸti.  Vesayetin iki numaralı aktörü asker, azıcık sarsıntıda “hop” dedi!  Sonra yargı, emniyet-istihbarat, meslek odaları, üniversiteler ve sendikalar gönüllü olarak, üçüncülüÄŸü bölüÅŸtüler.

Her darbede bırakın karşı durmayı, eÄŸitimli insanlar, darbecilere“sizinleyiz”dediler. Böylesine her alana nüfuz etmiÅŸ bir vesayete karşı duranlar, ya asıldı, ya da darbeyle yolu kesildi.  Peki bu vesayet zincirinin birinci aktörü kimdi? Åžüphesiz en zekice kendini kamufle eden ve demokrasinin en önemli göstergesi kimliÄŸini taşıyan TBMM'dedir. Bu kimliÄŸi taşırken, vesayetin bir numaralı aktörü olması, akla zarar bir düÅŸünce ancak, darbelere direnilmediÄŸi gibi, onların sözcülüÄŸünü gönüllü üstlenmenin ve ellerinde olduÄŸu halde yasaları deÄŸiÅŸtirmemenin, “burası benden sorulur” diyerek, halkın meclisi olmasını engellemenin baÅŸka izahı var mı!

Mecliste ikinci oylamalar da bitti ve referandum süreci baÅŸlamış oldu. Vesayetin TBMM temsilcisinin ilk cümleleri ne oldu; okuyalım: "Bu rejim deÄŸiÅŸikliÄŸine biz karşıyız. Türkiye bu rejim deÄŸiÅŸikliÄŸini kaldıramaz. (…)Bütün insani koÅŸulların dışında çok ağır yükün altına girdiÄŸinizi biliyorum. Hep birlikte 1, 2, 10, 14 saat demedik, gönül birliÄŸi içinde mücadelemizi sürdürdük. Bu mücadele bizim demokrasi tarihimize geçecektir. Bu mücadele, CHP'nin kutsal mücadelesidir. Bu mücadele bir siyasal partinin mücadelesinin ötesinde vatan, bayrak mücadelesidir.”

Bunun bir rejim deÄŸiÅŸikliÄŸi olduÄŸunu söylüyorsa ana muhalefet, bu doÄŸrudur. Ancak, 90 küsur yıldır rolleri gereÄŸi savundukları  demokrasi rejimi olmadığını çok iyi biliyorlar. Açıkça “ statükomuzu, tek adamlı rejimimizi” yıktırmayız diyecek halleri yok ya! Osmanlı yıkıldığından beri, bize yutturdukları “doÄŸan görünümlü, ÅŸahin model bir demokrasiyle” yönetiliyoruz. Aslında adını siyasi literatürde bulamadığım enteresan bir yönetim ÅŸekliyle idare edildik.  Yukarıda da söylediÄŸim gibi, buna bir ÅŸekilde karşı çıkanların “haddi bildirildi”hem de meclis çatısı altında.

Bu süreci doÄŸru okuyan bir ekip, geldiÄŸi hareketin geçmiÅŸ hatalarını örnek alarak, daha akıllıca bir yol izleyip, tek tek vesayet odaklarına savaÅŸ açtı. Önce vesayetin silahlı kanadını bertaraf etti. Ancak hafife alınacak bir savaÅŸ deÄŸildi. Alternatifleri, yargı, emniyet ve daha birçok kurumda görevi devralmıştı.

Bu kimi zaman, bir cemaat olarak karşımıza çıkabilirdi ve öyle de oldu. DüÅŸmanın akıllısı, en beklenmedik yerden vurandı. Öyle sinsi ki bu vesayet hastalığı, neye dokunsanız karşınızda, neyi kaldırsanız altında ve hangi yola çıksanız barikat kurmuÅŸ.

“Vesayet rejimini yıkamazsın” diyor! Ä°lk kez vesayetin birinci aktörünün etkinliÄŸi Meclis çatısından atılma tehlikesiyle karşı karşıya. Bunca hırçınlık bu yüzden. Bu, savaşın en zor olanı.  Çünkü, bunu yıkmak demek, kültürel elitizmin, genetik vesayetin sona ermesi demektir. Geri kalanları elimine etmek çok daha kolay olacaktır.

Görüntüde demokrat olanların, sadece algıyla bir asra yakın hipnoz etkisi yaratıp, ülkede demokrasi varmış gibi insanları yönlendirenlerin kurdukları sahte dünya yıkılıyor.

Bunu yıkmak için çaba gösterenlerin, öcüleÅŸtirilmesi, kendi yönetim biçimlerini yansıtma yaparak, “tek adam/dikta rejimi” gibi söylemlerle yaftalayarak savaÅŸ vermesi, eÄŸitimle iÄŸdiÅŸ ettikleri beyinde kabul görebilir. Hatta, bu rejimden zarar görmüÅŸ birçok kiÅŸide kaygı yaratması da normaldir. Vesayet odaklarına savaÅŸ açmış “bir adam ve onun arkadaÅŸlarının” yeni vesayet oluÅŸturma endiÅŸesi de normaldir.

Savaşılanın yerine yenisini koymak bir süreçtir. Ä°nternet gibi bir anda kitleleri meydana döken imkânların olmadığı bir dönemde deÄŸiliz...

Son 15 yıldakideÄŸiÅŸim-dönüÅŸüme bakıp, daha cesur olabiliriz. Kaygı da endiÅŸe de dozunda iyidir, patolojik olmadığı sürece!