Gecen ay yayınlanan ‘’Doların Çöküşü’’ yazısına nisan ayı içerisinde Türkiye’de yaşanan tl/usd paritesindeki dolar lehine artışlar neticesi tepkisel olarak itirazlar geldi. Bu itirazlar içerisinde en önemlisi iktisat tarihinde yüksek lisans yapmış bir esnaf arkadaşımızdan olanı idi. O bile yazıyı okuyup bunun bir senaryo kurgusu olduğunu ve iktisat tarihi özeti ile tüm dünya savaşları ve kaoslardan önce bu yaşadıklarımız gibi ekonomik savaşların yaşandığını görememiş olmasıdır. Dolar beş puan artınca hani dolar çökecekti diye feryat ediyor. Bu kadar Alicengiz oyunundan sonra bu olayların dünya küresel sisteminin bir parçası içerisinde bir operasyon olduğuna kanaat getiremiyor. Ekonomik hareketlilik anlamında dünyada hiçbir şey olmuyorken durup dururken Türk lirası neden değer kaybedip döviz artıyor?
İşte tüm bu ekonomik gelişmelerin tek hedefi Türkiye’nin seçim virajına girmesidir. Burada tüm partilerin seçim beyannamelerini inceldiğimizde muhalefet partilerinin absürt ekonomik vaatler sunan tekliflerinden iktidar olma umutlarının olmadığı gözüküyor. Tek hedefleri Tayyip Erdoğan’ın devlet başkanı olmasını engellemek. Dolayısı ile 12 yıldır girdiği bütün seçimleri kazanan AKP’den kurtulmak. Fakat Türkiye seçmeninin feraseti karşısında pek olumlu tavır göreceklerini zannetmiyorum. Muhalefetin iktidar olma amacının olmadığı göstergelerinden biride
%35 oy hedefidir. İktidar partisinin kendi hedefini %55 olarak koyması amacını yansıtıyor. Tabi ana muhalefet partisi CHP 1946 (Açık oy gizli tasnif yöntemi ile oyların sayıldığı seçim tarihine şaibeli seçim olarak geçen) seçimlerinden bu yana ipi göğüsleyip tek başına iktidar olamamıştır. İşte %35’in arkasında yatan, HDP’nin de barajı geçmesi ile beraber, MHP nin terör olaylarını öne sürerek oylarını yükselteceği beklentisi açıkça koalisyon bekleyenlerin hedeflerindendir. Seçmenin ağırlıklı çoğunluğunun koalisyonlu bir iktidarı tasvip etmediğini biliyoruz.
Gelelim absürt vaatler üzerinden seçim propagandalarına. CHP, Cem Uzan’ ın partisine boş vaatlerle %8 oy almayı sağlayan reklamcı Ali Tarhan’la anlaştı. Ekonomik olarak içi doldurulamayan vaatlerin kaynağı olmasa da geçmişten tecrübeler bu tür vaatlerin Türkiye’de prim yaptığını öngörüyor. Mesela Herkes ne veriyorsa Demirel 5 fazlasını verir darbımeseli gibi. Seçim vaatlerinin zirve yaptığı dönem Süleyman Demirel’in yasaklar sonrası yeniden siyasete döndüğü 1991 seçimleri sonrası. Demirel’in “kim ne veriyorsa beş lira fazlasını vereceğim” sözü siyasi literatürde yerini aldı. 1991 seçimleri öncesinde ekonomiyi düzlüğe çıkarmak için 500 gün isteyen Demirel emeklilik yaşını indirme, enflasyonu düşürme sözü verdi. Yüzde 27 oyla iktidar oldu ancak sözlerini yerine getirmeden Özal`ın vefatının ardından Çankaya Köşkü`ne çıktı. Arkasından
Demirel’in seçimlere giren Tansu Çiller iki anahtar vaat etmedi mi. Tansu Çiller hızını alamayarak ‘’her mahalleye bir trilyoner’’ ve ‘’her köylüye bir traktör’’ vaatlerini yaparak seçime girmişti. Yine hatırlayacağınız gibi MHP, 1999 seçimlerinde ipi ikinci olarak göğüslerken ‘’Apoyu idam edeceğiz’’ ve ‘’başörtü sorununu ürkekler değil, erkekler çözer’’ demişti. Fakat ne Apoyu idam etti üstelik seçimi başörtüsü ile kazanan milletvekili Nesrin Ünal’ı başını açtırarak meclise soktu. Demirel’de 500 günde hiçbir şey çözmedi. Tansu Çiller’de iki anahtarı vermedi. Biz seçmenler ne mi yaptık? Seçmenin yapabileceği tek şey olan oy hakkını boş vaatlere vermeyerek göstermektir. Bu ferasetin Türkiyeseçmeninde olduğuna inanıyorum. Önümüzde ki ayda iktidar partisinin vaatlerini, yaptıklarını ve yapamadıklarını yazarız. Bu dönemde mazeretli olarak çıkaramadıkları millete yakışır anayasayı gerekli çoğunluğu sağladıklarında çıkartamazlarsa onlarında yakalarına yapışacağız seçmen olarak. Özellikle yeteri kadar başarılı olamadıkları eğitim, gençlik ve istihdam konularında takipçileri olacağız.
Öyle bedava mazot olabilir ama bedava oy yok.
Hayırlı işler dileğiyle. Rabbim yar ve yardımcımız olsun.
Facebook Yorum
Yorum Yazın