İyi ki Beşiktaşlıyız

Geçenlerde bir email göndermiÅŸti bir arkadaşım. Fenerbahçeli bir baba ile oÄŸlu arasında geçen bir dialogu bu ay sizlere bunu paylaÅŸmak istedim. Nasıl olsa Avrupa da kayıp, fakat ligde rüzgar gibi esen bir takımdan bahsetmeyi analizleri ligin arasına saklamayı düÅŸünürken bu dialogu aktarıyorum sizlere. 

OÄžUL:Baba Biz neden fenerliyiz ?

BABA:Benim babam da fenerliydi.. Dedem de fenerliydi.. Onun babasıda öyleymiÅŸ.. Türkiye’nin en büyüÄŸü Fenerbahçe’dir.. Ve hepimiz fenerliyiz 

OÄžUL: Hastane dönüÅŸü BeÅŸiktaÅŸ’ın maçına gidelim mi baba? 

BABA : Neden oÄŸlum? Hem orası çok kalabalık olur.. Doktorlar mikroptan uzak durmamız gerektiÄŸini söylüyor biliyorsun.. 

OÄžUL: Baba hiç senden biÅŸey istedim mi ÅŸuana kadar.. Hiç birÅŸeyi yapamadın diye aÄŸladın mı? Doktorların hep istediklerini yaptık.. Bir kez ben istiyorum diye beni hastane dönüÅŸü bu maça götürür müsün? 

BABA: Annene ve doktorlara söylemeyeceÄŸiz ama.. 

OÄžUL: Tamam.. Saçlarımın döküldüÄŸü belli olmasın.. BeÅŸiktaÅŸ ÅŸapkası da alırmısın peki.. 

BABA : Alırım oÄŸlum.. Sen ne istersen alırım.. (Babamın yanaklarından birkaç damla yaÅŸ akar) 

OÄžUL: Neden aÄŸlıyorsun baba.. BeÅŸiktaÅŸlı olmayacağım.. Sadece onların maçına gitmek istiyorum.. 

BABA: EÄŸer sen mutlu olacaksan.. BeÅŸiktaÅŸlı da oluruz oÄŸlum.. 

OÄžUL : Biz o gün hastane dönüÅŸü kaderimizi yol üstünde bulduk.. 

Ben o gün simsiyah bir hayattan bembeyaz bir hayata babamın omzunda merhaba dedim. ÇoÄŸu doktor benim nasıl hangi ÅŸartlarda iyileÅŸtiÄŸimi araÅŸtırdı.. Ve bir çoÄŸu ‘bu sadece mucize’ dediler.. O günden beri babam iyileÅŸmemi BeÅŸiktaÅŸ’a baÄŸlar.. Bense babamın ‘sen istersen BeÅŸiktaÅŸlı da oluruz oÄŸlum’ derken gözlerinde biriktirdiÄŸi gözyaÅŸlarına baÄŸlarım.. Senelerdir hiç kaçırmadığım BeÅŸiktaÅŸ maçlarında tedavi olduÄŸumu ve o küçük çocuÄŸun babasının omzundaki saçsız ama mutlu halini hissederim.. Seneler sonra ‘BeÅŸiktaÅŸlı’ yaÅŸlı babamı maça götürdüm.. Yenemedik ama çıkışta ‘iyi ki BEŞİKTAÅžLIYIZ’ dedik evimize dönerken..