Ä°TTÄ°FAKLAR

31 Mart 2019’da yapılacak olan yerel seçimlere hazırlanıyoruz. Partiler adaylarını açıklıyor, bazı seçim bölgelerinde de ittifaklar yapılıyor.

AK Parti ve MHP, Ä°stanbul, Ankara, Ä°zmir baÅŸta olmak üzere birçok ilde ittifaklarını açıkladılar. 

CHP, HDP, SP, Ä°YÄ° Parti ise ittifak ettikleri halde bunu açıkça dile getirmediler. 

CHP’nin aday profili de kimi yerde daha çok saÄŸ seçmene hitap edebilecek adaylardan, kimi yerlerde ise HDP’ye yakın olan kiÅŸilerden tercih edildi.

Bu durum CHP içinde çeÅŸitli istifalara neden olmakta, benzer durum Ä°YÄ° Parti’de de yaÅŸanmakta. Ayrıca partiler arası trafik, ilginç transferler de medyanın ilgi odağı olmakta.

Yılların ülkücüsü YaÅŸar Okuyan’ın CHP’ye geçmesi de bu ilgi çekici durumlardan biriydi.

CHP, Ä°YÄ° Parti arasındaki ittifak bir yana asıl HDP’nin bunlarla birlikte hareket etmesi, üzerinde hayli durulacak bir mesele. 

Aynı ÅŸekilde SP’nin de CHP ile ittifakı dikkat çekici…

Öte yandan ittifak etmenin demokrasi açısından oldukça yararlı olduÄŸu kanısındayız. Zira ideolojilerin sivri yanlarını törpüleyip daha insanı temel alan politikalarda buluÅŸmak ve ortaklaÅŸmak, ülke adına bir kazanımdır.

Peki bizde olan tam olarak bu mudur?

Her iki taraftaki ittifakları ve partilerin varlık nedenleri, dünya görüÅŸleri ve çizgileri açısından ele aldığımızda, yaÅŸadığımız tam olarak nedir?

1922 yılında Atatürk tarafından kurulan ve altı ok ile çerçevesi çizilen CHP, 1950 yılına kadar ülkeyi tek başına yönetirken, çok partili sisteme geçiÅŸte de hayli direnmiÅŸ, 1946 seçimlerinde hile yaparak (açık oy-gizli tasnif yöntemi), bunu daha da geciktirmiÅŸti.

CHP kendisini devletin tek sahibi, rejimin bekçisi olarak tanımlarken; adındaki “halk” kelimesinin aksine, halk karşıtı politikalar izlemiÅŸ, kendisinin tarif ettiÄŸi “makbul vatandaÅŸ” dışındakileri yok saymıştır.

Çok partili sisteme geçildiÄŸinde ise çizdikleri çerçevenin dışına çıkan herhangi bir parti veya oluÅŸumun, halkta karşılık bulması karşısında, örtülü veya açık darbecileri destekleyerek statükonun yanında durmuÅŸtur.

Her darbe ile rakiplerini yok ettiÄŸini düÅŸünürken, onların arkasındaki halk desteÄŸini daima yok saydı. Zira onun için önemli olan devletin Kemalist ideolojisi idi. Kendisinin de varlık nedeniydi ve yıllar geçmesine raÄŸmen en ufak bir deÄŸiÅŸim gösteremiyordu.

Kürtleri ve Ä°slamcıları rejim karşısında en büyük tehdit olarak gördüÄŸü için, en ufak açılımı taviz ve Cumhuriyetin niteliklerine ters düÅŸme olarak görüyordu.

YaÅŸadığımız PKK teröründe, 50 bin insanın kaybı ve maddi manevi zararlarımızın arkasında, bu zihniyetin payı çok büyük.

Fakat geldiÄŸimiz noktada PKK’nın tüm bunları aslında kullanarak Kürtleri istismar ettiÄŸi de açıkça görülüyor artık. Terörün hak aramada bir yöntem olmayacağı bir dönemde ve her talebin özgürce ifadesi, siyaset serbestisi gibi haklara kavuÅŸulmuÅŸ olmasına raÄŸmen, bundan rahatsız oldukları ortada ise bunun nedenleri üzerine durulması gerekir.

PKK’nın siyasi uzantısı HDP ile CHP ittifakı ideolojik, kültürel, siyasi ve sosyal ve tarihi açıdan oldukça dikkat çekici deÄŸil mi bu durumda?

Öte yandan, MHP ile de koalisyon yapacaklarını söyledikleri 2015 Seçimleri ve ÅŸimdi Ä°YÄ° Parti ile raks! Bunlar eÅŸyanın tabiatına aykırı. Tıpkı SP’nin CHP ile ittifakı gibi.

CHP, diğer partilere yaşam hakkı tanımayan bir ideoloji partisi.

Ya artık CHP Kemalist değil ya da hepsi Kemalist.

Hayrolsun!