Dikkatli ana-baba olalım ve çocuğumuza karşı işlediğimiz şu hataları düzeltelim.
* Fazla eleştirici olmayalım. Çocukları hiç durmadan eleştirmek yanlıştır. Eğitimci Coleridge, ’’nasihat, kar gibidir, ne kadar yumuşak yağarsa, yerde o kadar tutar ve zihinde o kadar yer eder’’ derken çok haklıdır.
* Çocuklarımıza ilgisiz kalmayalım. Yanımızda olduklarında ilgili ve yakın davranalım. Tepkisiz, duygusuz ve cansız ifadelerden kaçınalım.
* Çok fazla kural koymayalım. Kurallarımız mantıklı, basit ve az olsun, gereğinden fazla kural icat etmeyelim. Koyduğumuz kuralları da mutlaka uygulayalım.
* Bağırma
* Çok sert olmayalım. Ne zaman sert ve acımasız olduğumuzu hissettiğimizde hemen yumuşayalım ve nazik olmaya çalışalım. Çocuğa bağırmak inciticidir ve psikolojik olarak zararlıdır.
ÇOCUKLARIMIZIN DİDİŞMELERİNE İLGİSİZ KALALIM
Çocuklarımız birbirleriyle didişip çekiştiklerinde çoğu zaman kimin haklı olduğunu, problemin hangisinin başlattığını anlayamayız. Bu durumda yapmamız gereken en iyi şey, konuyla ilgilememektir. Hiç bir şey yokmuş gibi çayımızı yudumlarsak ’’kendi sorunumuzu kendiniz halledin‘’ mesajını onlara iletmiş oluruz.
Konuya hemen müdahale etmemiz durumunda onların öğrenme süreci gecikecektir ve ayrıca onlara didişmelerinin bizim dikkatimizi çekmeleri için en iyi bir yol olduğunu da göstermiş olacaktır.
Sorunları halletme becerisini bırakalım kendileri kazansınlar. Eğer her didişmede konuya karışırsak, yalnızca kendimize tüm zamanımızı alacak bir iş edinmiş oluruz ve kendi başlarına problemleri halletme becerilerini engelleriz. Çünkü hayat kavgalarla, çekişme ve rekabetlerle doludur. Bu tür olaylar ise en iyi, aile içi yaşanan rekabetlerde, atışmalarda ve kavgalarda öğrenilir.
Kardeşlerin kavga etmelerini biz engelleyemeyiz, ancak azaltabiliriz ve tehlikeli yönlere kaymasını önleyebiliriz. Bunun için bazı ip uçları öneriyorum.
* Her çocuğa ‘’ona özel’’ davranalım, herkese eşit davranmaya çalışmaktan vazgeçelim.
* Kardeşine kaba kuvvet uygulamasına veya oyun oynarken hile yapmasına engel olalım.
* Kavga ettikleri zaman onlarla ilgilenerek ya da tartışmaya girerek yanlış davranışı ödüllendirmeyelim.
* Tüm çocukların aralarında kavga edeceklerini bilelim. Onlar önemli bir sebep yokken bile çatışabilirler. Fakat birkaç yıl sonra bu çekişmeler onların büyümeleri için yol gösterici olacaktır.
* Şiddeti asla kabul etmeyelim.
* Çözüm yolları bulmaları için onlara yardımcı olalım ve birtakım kurallarda anlaşalım.
* Taraf tutmayalım, açık fikirli olalım. Küçük olan çocuğumuzu korumak için hemen olaya karışmayalım. Kendi aralarında çözeceklerine inandığımızı söyleyelim.
* Çocuklarımızı fark ettirmeden izleyelim ve onları daha yakından tanımaya gayret edelim.
Umarım paylaştığım bilgiler sizlere yardımcı olur…..
Saygılarımla
* Fazla eleştirici olmayalım. Çocukları hiç durmadan eleştirmek yanlıştır. Eğitimci Coleridge, ’’nasihat, kar gibidir, ne kadar yumuşak yağarsa, yerde o kadar tutar ve zihinde o kadar yer eder’’ derken çok haklıdır.
* Çocuklarımıza ilgisiz kalmayalım. Yanımızda olduklarında ilgili ve yakın davranalım. Tepkisiz, duygusuz ve cansız ifadelerden kaçınalım.
* Çok fazla kural koymayalım. Kurallarımız mantıklı, basit ve az olsun, gereğinden fazla kural icat etmeyelim. Koyduğumuz kuralları da mutlaka uygulayalım.
* Bağırma
* Çok sert olmayalım. Ne zaman sert ve acımasız olduğumuzu hissettiğimizde hemen yumuşayalım ve nazik olmaya çalışalım. Çocuğa bağırmak inciticidir ve psikolojik olarak zararlıdır.
ÇOCUKLARIMIZIN DİDİŞMELERİNE İLGİSİZ KALALIM
Çocuklarımız birbirleriyle didişip çekiştiklerinde çoğu zaman kimin haklı olduğunu, problemin hangisinin başlattığını anlayamayız. Bu durumda yapmamız gereken en iyi şey, konuyla ilgilememektir. Hiç bir şey yokmuş gibi çayımızı yudumlarsak ’’kendi sorunumuzu kendiniz halledin‘’ mesajını onlara iletmiş oluruz.
Konuya hemen müdahale etmemiz durumunda onların öğrenme süreci gecikecektir ve ayrıca onlara didişmelerinin bizim dikkatimizi çekmeleri için en iyi bir yol olduğunu da göstermiş olacaktır.
Sorunları halletme becerisini bırakalım kendileri kazansınlar. Eğer her didişmede konuya karışırsak, yalnızca kendimize tüm zamanımızı alacak bir iş edinmiş oluruz ve kendi başlarına problemleri halletme becerilerini engelleriz. Çünkü hayat kavgalarla, çekişme ve rekabetlerle doludur. Bu tür olaylar ise en iyi, aile içi yaşanan rekabetlerde, atışmalarda ve kavgalarda öğrenilir.
Kardeşlerin kavga etmelerini biz engelleyemeyiz, ancak azaltabiliriz ve tehlikeli yönlere kaymasını önleyebiliriz. Bunun için bazı ip uçları öneriyorum.
* Her çocuğa ‘’ona özel’’ davranalım, herkese eşit davranmaya çalışmaktan vazgeçelim.
* Kardeşine kaba kuvvet uygulamasına veya oyun oynarken hile yapmasına engel olalım.
* Kavga ettikleri zaman onlarla ilgilenerek ya da tartışmaya girerek yanlış davranışı ödüllendirmeyelim.
* Tüm çocukların aralarında kavga edeceklerini bilelim. Onlar önemli bir sebep yokken bile çatışabilirler. Fakat birkaç yıl sonra bu çekişmeler onların büyümeleri için yol gösterici olacaktır.
* Şiddeti asla kabul etmeyelim.
* Çözüm yolları bulmaları için onlara yardımcı olalım ve birtakım kurallarda anlaşalım.
* Taraf tutmayalım, açık fikirli olalım. Küçük olan çocuğumuzu korumak için hemen olaya karışmayalım. Kendi aralarında çözeceklerine inandığımızı söyleyelim.
* Çocuklarımızı fark ettirmeden izleyelim ve onları daha yakından tanımaya gayret edelim.
Umarım paylaştığım bilgiler sizlere yardımcı olur…..
Saygılarımla
Facebook Yorum
Yorum Yazın