Aleviler DeÄŸil Ben Bilirim

BaÅŸbakan ErdoÄŸan,”Cemevi, ibadethane deÄŸildir”  dedi ve nedenini ÅŸöyle izah etti. “Ä°slamda ibadet yeri camidir; cemevleri, kültürel mekanlardır.” (Henüz C.BaÅŸkanı seçilmemiÅŸti)

Alevi örgütleri de, "Bizim ibadet yerimiz bin yıldır cemevidir. Bir baÅŸbakanın bu konuda fikir yürütmeye, tanım yapmaya, kural, kaide belirlemeye hakkı yoktur. BaÅŸbakan bu tutumu ile açıkça hak ihlali yapmaktadır" diyerek tepkilerini dile getirdi.

Bana göre de haklı bir tepkiydi ve yukardan sen busun, ÅŸusun, çizgin sınırın bu gibi dayatmalar, Kemalist zihniyetin, farklı bir yansıması deÄŸil de ne! Tabii, bu yaklaşımın argümanının deÄŸiÅŸmesi, ÅŸekillendirici bakışı haklı kılmaz.

Aslında birçok sorunun kaynağı, hücrelerimize kadar iÅŸlemiÅŸ ve bireysel yaÅŸamdan tutun da toplumsal ve siyasal alana kadar her noktayı kaplamış olan bu zihniyetten kurtulmayı baÅŸaramamış olmamızdır.

 Bu hastalıklı bakış, her türden inanç ve ideoloji sahibini de etkisi altına alarak, özgürlükten bahsedenlerin bile ve hatta kendi maÄŸduriyet tecrübelerine raÄŸmen, öteki din, inanç, ideoloji ya da etnisite söz konusu olduÄŸu zaman, derhal koca gözleriyle kendini gösteriyor.

“Ama” diye baÅŸlayan cümleler, “onlar bizim gibi deÄŸil” diye devam ederken; “böyle olmalılar” deyip, noktayla bitiveriyor. Sonra baÅŸlıyor kavga, maÄŸlubu ve galibi, zamana göre yer deÄŸiÅŸtiren, sonunda emek ve sinerji kaybından baÅŸka bir ÅŸey olmayan, körler sağırlar birbirini ağırlar hesabı, hiçbir çözüm üretmeden hayat devam ediyor.

Kürt sorunu, barış görüÅŸmeleri süreciyle beraber tartışılırken, Alevi sorununun da her geçen gün artan boyutta sürdüÄŸünü söyleyebiliriz.

Zaman zaman, provokatif eylemler, Alevi evlerinin kapılarına iÅŸaret koymalar, geçmiÅŸte yaÅŸanan acı olayların benzerlerini yaÅŸatma çabaları, bu sorunun bir an önce çözülmesi gereÄŸini gösteriyor.

Cumhuriyet döneminde, Alevilerin sandığı ya da beklediÄŸi gibi, onlara bırakın özgürlük tanınmasını, tekke ve zaviyeler kapatılarak, cemevlerine de inkılâp kanunlarına aykırı olduÄŸu gerekçesiyle izin verilmemesi AleviliÄŸin daha da yok sayılmasına neden oldu.

Laiklik ilkesini getirip, hem de Diyanet iÅŸleriyle, Sünni Ä°slam öÄŸretisini ama kendi sınırlarını çizerek yaygın hale getirdi.  Böylece hem Sünni-Ä°slamı kontrol altında tutacak hem de AleviliÄŸi aynı çizgiye çekecekti.

Koçgiri ve Dersim isyanlarının bastırılması, kadın çocuk ayrımı yapmadan binlerce Alevinin katledilmesi, liderlerin asılması ve yaÅŸanan insanlık ayıbı, Alevilerin büyük çoÄŸunluÄŸunda (devletçe) beklenen etkiyi yaratmış; Cumhuriyet,  Atatürk ve CHP ye büyük bir aÅŸk ile baÄŸlanmışlardır.

Sünni Ä°slam korkusu, Alevilerin kendi haklarından feragat etmelerine de neden olmuÅŸtu. Çünkü  Cumhuriyetin dayattığı Sünni Ä°slam da onlar için ideal ve tehlikesizdi.

Ötekinin özgürlüÄŸünden korkmanın bedeli kendi özgürlüÄŸünden de vazgeçmekti. Ä°ÅŸte bu yüzden, kendilerinin de zarar görmesi pahasına, hep statükonun yanında yer almayı seçtiler ve celladına aşık olma sendromundan kurtulmayı baÅŸaramadılar.

Hala da kendilerine ÅŸekilsel özgürlükten baÅŸka hiçbir ÅŸey vaat etmeyen partilerin yanında yer almayı sürdürmeleri, özgürlük taleplerinin geniÅŸ kitlelerce destek bulmamasına neden olmakta. Ayrıca Aleviler, homojen bir yapıda deÄŸiller ve kendi aralarında da ciddi ayrılıklar var.

 Tüm bu ayrılıklara raÄŸmen, bir ülkenin BaÅŸbakanı, bir zamanlar Mustafa Kemal’in yaptığı gibi, Alevilere ne yapmaları gerektiÄŸini söyleyemez. Devletin görevi, farklı inanç sahiplerinin özgürlüklerini yasalarla güvence altına almak ve asla mühendislik yapmamaktır. Bırakın, herkes, nerede nasıl, ibadet etmek istiyorsa kendi belirlesin.

Bence gereksiz olan ama illa ki, olmalı deniyorsa da tüm dinlere eÅŸit mesafede bir Diyanet Ä°ÅŸleri görev yapmalıdır ve gerçek laiklik de budur. Ä°ÅŸte efendim, madem Aleviler biz de Müslümanız diyorlarsa, o zaman camide ibadet etmeliler, yaklaşımı sakat ve tekelci bir yaklaşımdır.

Dini kendi arzu ettiÄŸimiz biçimde baÅŸkasına kabul ettirmeye çalışmak, o dine verilecek en büyük zarardır. Kendi inancından emin olan, tartışmalardan da özgürlüklerden de korkmaz, korkmamalı.

DoÄŸal mecrasında yapılan tartışmalar ve inandığı gibi yaÅŸayan insanlardan zarar gelmediÄŸi gibi, farklı olana saygıyı ve beraber yaÅŸama kültürüne de saÄŸlayacağı katkıyı ABD ve geliÅŸmiÅŸ  ülke örneklerine bakarak görebiliriz.

EÄŸer özgürlük istiyorsak, bu herkes için olmalı mantığı yerleÅŸmediÄŸi sürece, dünün maÄŸduru egemen olunca nükseden Kemalizm hastalığı ötekini yok saymaya devam edecektir.

 Gelin ÅŸu eÄŸme bükme, yontma ve ÅŸekil verme sevdasından vazgeçelim artık ve unutmayalım ki tüm dinler de ideolojiler de insan için var; insan, onlar için deÄŸil…