Kemal Karpat’ın uzun, geniş, kapsamlı ve çok katmanlı bu eseri, Osmanlı modernleşmesi konusunda yazılmış kitaplar arasında belki de en fazla dikkat çekenidir. Bir bakıma Karpat’ın ömrünü adadığı çalışmalar, özellikle göç, değişim, toplum, uluslaşma, milliyetçilik gibi kavramlar, bu çalışmada bir mesaja delalet için ustaca kullanılmıştır.
Yazara göre Kemalist ve İslamcı tarih bakış açılarının aralığını daraltmak mümkündür. Zira, taraflar daha soğukkanlı bir şekilde meseleleri yeniden okuyarak kendilerini ve muhataplarını daha doğru tahlil edebilirler. Belki biraz ütopik ya da romantik bulunabilecek bu teorik hedefin gerçekleştirilebilmesi adına yazarın bu katkısı, aslında akademik kariyerinin de hülasasıdır. Karpat, eserine Osmanlı’nın son yarım yüzyıl tarihi üzerine sosyo-politik kavramlar, şahsi görüş ve sezgilerle örülmüş bir arayış olarak başlamaktadır ve sonuç bölümünde de keskin modernist düşünce ile küskün İslamcı bakış açısının arasını bulmayı teklif etmektedir.
Eser, bu giriş ve sonuç kısımları dışında on yedi bölümden oluşmaktadır. Çalışmanın anahtar kelimesi, değişimdir. Bu değişim, devletin dönüşümüyle birlikte İslam’ın devlet nezdinden bireyin vicdanına indirilmesiyle birlikte oluşturulan zorunlu, yeni ulusal kimlik üzerinden incelenmiştir. İslâm’ın Siyasallaşması, Türkiye’nin yetiştirdiği en kıymetli bilim adamlarından; yıllarca yaptığı çalışmalarla ülkemizin siyaset ve sosyal bilimlerine mühim katkılarda bulunmuş Kemal H. Karpat’ın kendi ifadesiyle “meslekî hayatım boyunca zihnimde yoğurduğum” dediği en önemli eseridir.
Kitapta, bilhassa imparatorluğun son dönemlerinde II. Abdülhamid’in dış siyasetinin devletin bütünlüğünü koruyucu anlayışına, eğitim sisteminin yeniden biçimlendirilmesine, saltanatın siyasi ve sosyal gücünün attırılması için yapılan çalışmalara yer verilmiştir. Karpat, padişahın saltanatının son yıllarında yaşanan değişmelerle birlikte, istibdata yönelik hareketlerin nasıl bir rejim değişikliğine ve “hürriyet”, “eşitlik” ve “kardeşlik” özlemlerine kaynaklık ettiğini de geniş bir bakış açısıyla analiz etmektedir.
“Osmanlı İmparatorluğu’nun dünya sistemine dahil olduğu 19. yüzyılda kapitalizmin imparatorluk üzerine etkilerini de ele alan bu kitap, dönemin ekonomisi ve toplumunu temel alan birinci sınıf bir entelektüel tarih çalışmasıdır.”
Feroz Ahmad
Laikler ülkenin Müslüman olduğunu ve bütün Türk vatandaşlarının (anayasanın açıkça bildirdiği gibi) dinlerinin icaplarını yerine getirmekte serbest oldukalrını kabul etmeliler ve kendilerini Müslüman saymaktan çekinmemelerini ve korkmamalarını sağlamalıdrılar.
İslamcılar da modernizmi, Kemalizmi, Cumhuriyetçiliği kabul ettiklerini, insanların istedikleri gibi ibadet etmeye (veya etmemeye) hakları olduğunu ve dini iktidarı ele geçirmek için bir taktik ve araç olarak değil, İslam kültür ve kimliklerinin vazgeçilmez bir parçası olarak gördüklerini açıkça bildirmelidirler. Bu kitabın mesajı işte budur.
Yorum Yazın